ஃபாத்திமா நளீரா
[ குடும்பத்தின் சமூகத்தின் நாட்டின் கட்டுக்கோப்புக்கு அச்சாணியாக இருப்பவள் பெண்தான். ஆனால், இன்றைய பெண்ணிலைவாதிகளின் உரிமையில் அளவுக்கு மீறிய புரட்சியின் எழுச்சியில் யதார்த்தமற்ற தன்மையே மிகையாகக் காணப்படுகிறது. நாம் கண்கூடாகப் பார்க்கின்ற பல விடயங்களை எடுத்து நோக்கினால் மகளிர் உரிமைகள், சுதந்திரம் என்ற போர்வையை போர்த்திக் கொண்டு கட்டுப்பாடு, பண்பாட்டை இழந்து, நாகரீகத்தின் விளைவால் பலவிதமான அனாச்சாரங்களுக்கு பாதை அமைக்கப்படுகிறது.
ஆணும் பெண்ணும் வித்தியாசம் தெரியாத அளவுக்கு ‘ஒன்று கலந்த உரிமைகள்’வென்றெடுக்கப்படுகின்றன. பெண்ணும் பெண்ணும் சேர்ந்து வாழ (ஒருபால் திருமணம்) ஒரு போராட்டம், விபசாரத்துக்குச் சட்ட அங்கீகாரம் தேவை என இன்னொரு கூக்குரல்… (ஏற்கனவே சில நாடுகள் அங்கீகரித்துள்ளன)
நினைத்த நேரத்தில் கற்பை ஏலம் விடுவதற்கு ஜனநாயக ரீதியிலான உரிமை என்ற பேரில் போராட்டம், மணம் முடித்தாலும் முடிக்காவிட்டாலம் சேர்ந்து வாழவும் பிரிந்து வாழவும் ஒரே சமயத்தில் பல கணவன்களை சேருவதும் மாற்றுவதுமான ஒரு புரட்சிகரம்… மேலும் பொருளாதார (பணம்) கவர்ச்சியின் விளைவாக ஊடக விளம்பரத்துறையை எடுத்துக் கொண்டால் எந்த விளம்பரம் என்றாலும் பெண் இல்லாத விளம்பரம் இல்லை எனலாம்.
ஆண்கள்தான் சேற்றைக் கண்டால் மிதிப்பார்கள். தண்ணீரைக் கண்டால் கழுவி விடுவார்கள்.. ஆனால், பெண்கள்….! கையெடுத்து வாழ்த்தும்படி பெண் இருக்க வேண்டும். கையைப் பிடித்து இழுக்கின்ற அளவுக்கு அவளது உடை, நடை பாவனை (வாழ்க்கை முறை) இருக்கக் கூடாது.]
“மனித வாழ்வில் இரண்டு சோகங்கள் மட்டுமே உள்ளன. ஒன்று நாம் ஆசைப்படுவது கிடைக்காமல் போவது. மற்றையது நாம் ஆசைப்படுவது கிடைத்து விடுவது” – பெர்னாட்ஷா
ஆண்டு தோறும் முழு உலகமும் சர்வதேச மகளிர் தினம் என்று ஒருநாளை (மார்ச் 8 ஆம் தேதி) குறிப்பிட்டு கொண்டாடி பெருமைப்படுத்துகிறது. பெண்களின் அடிப்படை உரிமை, மனித உரிமை, ஜனநாயக ரீதியிலான உரிமை, பொருளாதார உரிமை, சமூக அமைப்பு என்று பல வகைகளிலும் ஆணாதிக்கம் மேலோங்கி விசேடமாக, வறுமைக்கு உட்பட்ட பெண்கள் மீது கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட வன்முறைகள், அவர்களின் உழைப்பில் இடம்பெற்ற சுரண்டல்கள் இவற்றுக்கெல்லாம் எதிராகக் கிளர்ந்த எழுச்சிப் போராட்டத்தின் வெற்றி நாளாகவே இந்த சர்வதேச மகளிர் தினம் கொண்டாடப்படுகிறது.
பெண்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பது, ஆண்களுக்கு இணையான மதிப்பு, மரியாதை, கெளரவம் வழங்குவது சம்பந்தமான ஒரு தீர்மானத்தை அமெரிக்க சோசலிஷக் கட்சி கொண்டு வந்து அதன்அடிப்படையில், பெப்ரவரி 28 ஆம் திகதி பெண்கள் தினமாக கொண்டாடுவதற்கு அறிக்கை வெளியிட்டிருந்தது.
ஆனால், 1910 ஆம் ஆண்டு சோஷலிசத்துக்கான இரண்டாவது சர்வதேச மகாநாடு கோபர்ன்ஹேகனில் நடைபெற்ற போது க்ளேரா செட்டிகன் என்ற தொழிலாளர் தலைவி, சமத்துவத்துக்கான பெண்கள் நடத்திய போராட்டத்தை ஞாபகப்படுத்துவதற்குச் சர்வதேச பெண்கள் தினத்தைப் பிரகடனப்படுத்துமாறு கோரினார். அதன் பிறகு மேற்கத்தைய மற்’றும் ஐரோப்பிய நாடுகள் 1913 இல் ஒன்று கூடி மார்ச் எட்டாம் திகதியை சர்வதேச பெண்கள் தினமாகக் கொண்டாட முடிவெடுத்தன.
எனவே, தொழிலாளர் போராட்டத்துடன் வாக்குரிமைக்கான அரசியல் போராட்டமும் மேலும் ஆண்களுக்கு அடிமைப்பட்டிருந்த பெண்களுக்கு தன்னம்பிக்கை ஊட்டி பெண்கள் ஆண்களுக்கு எந்த வகையிலும் சளைத்தவர்கள் அல்லர் என்பதனை எடுத்தியம்புவதற்குமாகவே இந்தச் சர்வதேச பெண்கள் தினத்தை நினைவில் நிறுத்துகிறோம்.
இன்று சமுதாயத்தின் எத்துறையை எடுத்துக் கொண்டாலும் பெண் இல்லாத துறையே இல்லை எனலாம். ஒரு காலத்தில் தாழ்த்தப்பட்ட அடிமைகளாக பேச்சுரிமை, கல்வி கற்கும் உரிமை, விவாக உரிமை, வழிபாட்டுரிமை அற்றவர்களாகவும் சாபத்துக்கு உரியவர்களாகவும் கேவலமான போகப் பொருளாகவும் பெண்கள் சித்திரிக்கப்பட்டனர்..
ஆனால், இன்று ஜனநாயக ரீதியிலான உரிமைகள் முற்போக்குத்தனமான எழுச்சிகள், புரட்சிகரமான தூண்டல்கள், சிந்தனைகள் என சகல வழிகளிலும் சுதந்திரக் காற்றை அனுபவித்தவளாக பெண் முன்னேறி சகல துறைகளிலும் பணியாற்றிக் கொண்டிருக்கிறாள். மண்ணிலிருந்து விண் வரை சகல துறைகளிலும் சாதித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். பெண்ணின் பெருமை இப்படி ஒரு புறமிருந்தாலும் –—
அன்று தொடக்கம் இந்த நூற்றாண்டின் இன்று வரை பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறைகள் இன்னும் ஓய்ந்தபாடில்லை, ஒழிந்த பாடும் இல்லை. இன்னமும் (பல சந்தர்ப்பங்களில்) முதலாளித்துவம் நுகர்கின்ற பொருளாகத்தான் பெண் இருக்கிறாள். பெண் வர்க்கத்தினர் மீது கட்டவிழ்த்து விடப்படும் அட்டகாசம், காழ்ப்புணர்வு, வக்கிரத்தன்மை நாளுக்கு நாள் அதிகரித்த வண்ணமே இருக்கின்றன. பெண் எவ்வளவுதான் உழைத்து முன்னேறினாலும் குடும்பத்தில், சமூகத்தில், சமுதாயத்தில் அவளுக்கு மறைமுக இரண்டாம் பட்ச நிலைதான் கிடைக்கிறது.
பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறைகள் உலகளவிலும் அதிகரித்த வண்ணமே இருக்கின்றன. படிக்கின்ற, பணிபுரிகின்ற பெண்களில் ஐம்பது சத வீதமானவர்களுக்கு அத்துமீறல்கள் நடக்கின்றன என்று புள்ளி விபரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.. ஊடகங்களை எடுத்து நோக்கினாலும் நாள் ஒன்றுக்கு பெண்கள் மற்றும் சிறுவர்களுக்கு எதிரான ஒரு வன்முறைச் சம்பவமேனும் பதிவு செய்யப்படாமல் வெளிவருவதில்லை.
இன்று பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறைகள் பல கோணங்களில் வியாபித்திருப்பதனைக் காணலாம். குடும்ப வன்முறை, பாலியல் வன்முறை, பாலியல் தொல்லைகள், உடல், உள ரீதியிலான துன்புறுத்தல்கள், உணர்வுத் துஷ்பிரயோகம் (Emotional Avuse), எனத் தொடர்ந்து விரிவாக நோக்கினால் சீதனப் பிரச்சினை, வறுமைக் கோட்டின் கீழ் வாழும் பெண்களின் பிரச்சினை, அகதிமுகாம் பெண்களின் நிலைமை, சிறைச்சாலையில் வாழும் பெண்களின் பிரச்சினை, விதவைகளின் நிலைமை, யுத்தப் பாதிப்புகளின் விளைவுகள் ஏற்படுத்தும் பிரச்சினை என அடுக்கிக் கொண்டே போகலாம். உலகளாவில் நடத்தப்பட்ட 50 ஆராய்ச்சிகளின் அடிப்படையில் மூன்றிலொரு பெண் என்ற விகிதத்தில் அவர்கள் உடல், உள, பாலியல் ரீதியான வன்முறைக்கு உள்ளாக்கப்படுவது தெரிய வந்துள்ளது.
எல்லாவற்றுக்கும் மிக மிக அதிகமான அடிப்படைக் காரணம் ஆண்கள் மீது பெண்கள் பொருளாதார ரீதியில் தங்கியிருத்தல், பெண்களின் பொருளாதார சுதந்திரத்துக்கு ஆண்களின் விரோதத் தன்மை மற்றும் வாழ்நாள் முழுவதும் கடினமான வேலையில் ஈடுபட்டிருக்கும் இயந்திரமாகவே பெண்கள் கணிக்கப்படுவது என பட்டியலிட்டுக் கொண்டே போகலாம். எவ்வளவுதான் பெண்கள் மனதளவில் அல்லது வெளிப்படையாக குமுறிக் கோஷம் எழுப்பினாலும் குடும்பமும் சரி சமுதாயமும் சரி பாராதூரமாக அலட்டிக் கொள்ளவதில்லை.
நாளுக்கு நாள் பெண்கள் மீதான பிரச்சினைகள் அதிகரிக்கின்றனவே தவிர, குறைந்தபாடில்லை. பாதையில் செல்வது தொடக்கம் பணி புரியும் நிறுவனம் வரை பெண் பாதிக்கப்படாமல் இல்லை. இவற்றுக்குக் காரணம் பெண்கள் உரிமை, மரியாதை தொடர்பான தெளிவின்மை ஆண்கள் மத்தியில் நிலவுவதுடன் தமது அதிகாரத்தையும் ஆதிக்கத்தையும் சகல வழிகளிலும் பிரயோகிக்க முற்படுவதால் தன்னிலை மறக்கும் நிலை ஏற்படுகிறது. பெண் சம்பந்தமான பக்கங்களிலும் இவர்களுக்கு ஒரு மயக்க நிலை உள்ளது.
இவ்வாறு பெண்களின் உரிமை விடயத்தில் தேடல்கள் தொடர்கின்ற அதே நேரம்- மேற்கத்தைய நாகரீக மோகத்தில் விழுந்து அல்லல்படும் இன்றைய எமது பெண்களின் நிலைமையை எடுத்துப் பார்த்ததால்……
இன்றைய பெண்ணிலைவாதிகளின் உரிமையில் அளவுக்கு மீறிய புரட்சியின் எழுச்சியில் யதார்த்தமற்ற தன்மையே மிகையாகக் காணப்படுகிறது. நாம் கண்கூடாகப் பார்க்கின்ற பல விடயங்களை எடுத்து நோக்கினால் மகளிர் உரிமைகள், சுதந்திரம் என்ற போர்வையை போர்த்திக் கொண்டு கட்டுப்பாடு, பண்பாட்டை இழந்து, நாகரீகத்தின் விளைவால் பலவிதமான அனாச்சாரங்களுக்கு பாதை அமைக்கப்படுகிறது.
ஆணும் பெண்ணும் வித்தியாசம் தெரியாத அளவுக்கு ‘ஒன்று கலந்த உரிமைகள்’வென்றெடுக்கப்படுகின்றன. பெண்ணும் பெண்ணும் சேர்ந்து வாழ (ஒருபால் திருமணம்) ஒரு போராட்டம், விபசாரத்துக்குச் சட்ட அங்கீகாரம் தேவை என இன்னொரு கூக்குரல்…. (ஏற்கனவே சில நாடுகள் அங்கீகரித்துள்ளன) நினைத்த நேரத்தில் கற்பை ஏலம் விடுவதற்கு ஜனநாயக ரீதியிலான உரிமை என்ற பேரில் போராட்டம், மணம் முடித்தாலும் முடிக்காவிட்டாலம் சேர்ந்து வாழவும் பிரிந்து வாழவும் ஒரே சமயத்தில் பல கணவன்களை சேருவதும் மாற்றுவதுமான ஒரு புரட்சிகரம்….. மேலும் பொருளாதார (பணம்) கவர்ச்சியின் விளைவாக ஊடக விளம்பரத்துறையை எடுத்துக் கொண்டால் எந்த விளம்பரம் என்றாலும் பெண் இல்லாத விளம்பரம் இல்லை எனலாம்.
ஒரு வாகன விளம்பரம் என்றாலும் கூட பெண்ணின் அங்க அசைவு, ஒட்டி உரசி கவர்ச்சிகரமான (போஸ்) முறையில் இருந்தால்தான் வாகனத்துக்கே ஓர் உத்வேகம் வருகிறது.. மேலும் தொலைக்காட்சி, சினிமா, பொருளாதார ரீதியில் கவர்ந்து கொள்ளும் வகையில் தகவல் மற்றும் தொடர்பாடல், தொழில்நுட்பம் தொடர்பான இன்டர்நெட், கையடக்கத் தொலைபேசி போன்ற விடயங்களில் வழுக்கி விழுந்த பெண்களின் சிந்தனை, நடைமுறை வாழ்வு, எழுச்சியும் புரட்சியுமிக்கதா?
ஆண்கள்தான் சேற்றைக் கண்டால் மிதிப்பார்கள். தண்ணீரைக் கண்டால் கழுவி விடுவார்கள்.. ஆனால், பெண்கள்….! கையெடுத்து வாழ்த்தும்படி பெண் இருக்க வேண்டும். கையைப் பிடித்து இழுக்கின்ற அளவுக்கு அவளது உடை, நடை பாவனை (வாழ்க்கை முறை) இருக்கக் கூடாது.
‘பெண் சார்பாக பல சாதகமான விடயங்கள் இருப்பதனால் அவற்றை இவள் தான்தோன்றித்தனமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்வதனையும் மற்றும் இவளின் செயற்பாடுகள், நடத்தைகள், சமூக விரோத செயல்களை, வன்முறைகளைத் தூண்டுவதாக அமையக் கூடாது. பெண் என்பவள் குடும்பத்தையும் சுற்றாடலையும் சீரழிக்கக் கூடிய ஒரு நாசகாரச் சக்தியாக இருக்கக் கூடாது. எல்லாவற்றுக்கும் ஒரு சுய கட்டுப்பாட்டை அவளே நிர்ணயித்துக் கொள்ள வேண்டும். ஒழுக்கமான இலட்சியம் வேண்டும். குடும்பத்தின், சமூகத்தின், நாட்டின் கட்டுக்கோப்புக்கு அச்சாணியாக இருப்பவள் பெண்தான். அனைத்து மதங்களும் கட்டுப்பாட்டையும் ஒழுக்கத்தையுமே போதிக்கின்றன. சுதந்திரம், உரிமை, புரட்சி என்று தான் தோன்றித்தனமாக நடப்பதனை விட்டு விட்டு நல் வழிகாட்டல்களைப் பின்பற்றி நடத்தல் மிக மிக அவசியம். உரிமை கேட்கும் விடயம் என்றாலும் அதற்குப் பொறுப்பணர்வு தேவை. நாளைய எமது சந்ததிகள் எம்மை மதிப்பதாக அமைய வேண்டும்.
“எனது அறியாமையைத் தவிர வேறு ஒன்றினையும் நான் அறிந்திருக்கவில்லை” – சோக்கிரடீஸ்”
நன்றி வீரகேசரி வாரவெளியீடு: 04-03-2011