வயலை நம்பி!

காட்டை வெட்டி ஒரு உழவன்

களனி செய்யப் பார்க்கின்றான்

நெல் நிலத்தை விதைத்திடவே

புல்நிலமொன்றைப் புதைக்கிறான்

  

வாடும் இந்த ஏழைக்கு

வயலில் மட்டும் நம்பிக்கை

ஏர் பிடிக்கும் கைகளில் தான் -அவன்

எதிர்காலத்தின் தும்பிக்கை

 

என்ன பூமி இது -இவன்

ஏழையென்று தானோ..-அவன்

ஏரை ஏற்க மறுக்கிறதோ

சேறுகளை வாரி வாரி -தன்

சினத்தைக் கொட்டித் தீர்க்கிறதோ ..?

   

இயந்திரத்தைக் கண்டாலே

இளகிப் போகும் நிலமே..நீ..!-உன்னோடு

பழகிப் போன உழவனிற்கு

இளகிப் போக மாட்டாயோ ..?

 

மனிதனைப் போலே உனது மனம்

மாறியதெப்படி சொல்வாயோ ..?

களைப்பாறவே நேரமின்றி -அவன்

களைத்துக் களைத்துப் போவதைப் பார்..

 

உழைத்துக் கொள்ளத் துடிப்பவனோ

உழவனை நம்பி வாழுகிறான்-உயிர்

பிழைத்துக் கொள்ள மட்டுந்தான்

உழவனும் உன்னை நாடுகிறான் ..

 

பையில் இருக்கும் விதை நெல்லை

பையப் பைய வீசுகிறான் -அவை

சேற்றில் கொஞ்சம் புதைந்தாலும்

நாற்றாய் வெளிவரத் துடிக்கிறதே …

 

எத்தனை நெல்மணி வீசினாலும்

எல்லாம் விழுந்தன ஏக்கத்திலே .!.

தாக்கம் ஒன்றைக் கண்டதனால் -அவன்

தானும் விழுந்தான் துக்கத்திலே ! ..

 

நாற்றாய் நாளை வெளிவருமோ.. ..

நன்றி கெட்டுப் போய்விடுமோ . .

ஆற்றின் பெருக்கால் அழிந்திடுமோ -அதை

அடை மழை வந்து அமைத்திடுமோ!

 

வரட்சி வந்து வாட்டிடுமோ ..

வறுமைப் புரட்சியைத் தந்திடுமோ

பொறுமை இழந்த புயல் காற்று

பெரும் சூறைக் காற்றாய் சூழ்ந்திடுமோ ..

 

எத்தனை ஏக்கம் விழிகளிலே -இவன்

எதைத்தான் விதைத்தான் வயலினிலே..

ஏக்கத்தைக் கலந்து விதைத்தவனின்

தாக்கத்தை யாரும் அறிவீரோ ..!

 

சேற்றுக்குள் இவர்கள் கால்வைக்க..

சோற்றுக்குள் நாம் கை வைப்போமே..

ஆற்றுக்குள் ஆடும் தோணியைப் போல்-அவர்

அலைமோதும் ஏக்கத்தை யாரறிவார்.?

அன்புடன்

இளங்கவிஞர், ஈழபாரதி

நன்றி: அபிநயவனம்