நாஸ்திக நண்பர்களே நாசத்தைத் தவிர்ப்பீர் (2)

7. நம்பிக்கை இல்லாமல் வாழ்க்கை இல்லை

இறைவனை நம்பிச் செயல்படத் தயங்கும், மனிதன் தனது வாழ்வில், தனது காரியங்கள் அனைத்தையும் நம்பிச் செயல்பட வேண்டிய நிர்பந்த நிலையில்தான் இருக்கிறான்.

படிக்கும் மாணவன் திறமையுடன் படித்து முடித்தால், உயர்ந்த உத்தியோகமும், அதன் மூலம் வளமான வாழ்வும் கிடைக்கும் என்று நம்பித்தான் படிக்கிறான். உயர்ந்த உத்தியோகத்தையும், வளமாக வாழ்வையும் கண்ணால் பார்த்த பின் படிக்க ஆரம்பிப்பதில்லை.

விவசாயி வீட்டில் பாதுகாப்பாக இருந்த நெல்லை, வயலில் கொண்டு கொட்டுகிறான் என்றால், ஒரு மூட்டைக்கு பகரமாகப் பல மூட்டைகள் கிடைக்கும் என்று நம்பித்தான் செய்கிறான்.

வியாபாரி கையிலுள்ள முதலை எல்லாம் போட்டு வியாபாரம் செய்ய முற்படுகிறான் என்றால், அதைவிட அதிக முதல் (ஆதாயம், வருமானம்) கிடைக்கும் என்று நம்பியே செய்கிறான். ஆக மனிதன் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலும், நம்பிக்கையின் அடிப்படையிலேயே பிறக்கிறது. நம்பியபடி கிடைக்கவும் செய்யலாம், கிடைக்காமலும் போகலாம், இரண்டிற்குமே இடம் உண்டு. இருந்தாலும், மனிதன் நம்பிச் செயல்படத்தான் செய்கிறான்.

அதிக மூட்டைகள் கிடைக்கும் என்று நம்பி, வயலில் வீட்டிலிருந்த மூட்டைகளையும், உரத்தையும் கொட்டியவன் மழையின்மை காரணமாக, பயிர் காய்ந்து நஷ்டப்படவும் நேரிடுகிறது, அதனால் அவன் விவசாயத்தை விட்டுவிடுவதில்லை.

மனிதனது ஒவ்வொரு முயற்சியிலும் அவன் நம்பிக்கை வைத்ததற்கு நேர்மாற்றமாக, நஷ்டம் அடையும் சந்தர்ப்பங்களும் ஏற்படுவதுண்டு, அதன் காரணமாக அதன்பின் மனிதன் அந்த முயற்சியைக் கைவிட்டு விடுவதில்லை. இப்படி உலகக் காரியங்கள் அனைத்தையும் நம்பிச் செயல்படும் மனிதன், மறு உலக வாழ்க்கை விஷயத்தில் மட்டும் நம்பிச் செயல்படத் தயாராக இல்லை என்பது விவேகமான செயலா? என்பதைச் சிந்திக்கவும். நம்பிச்செயல்படும் உலகக் காரியங்களின் பலன்கள் உலகிலேயே கண்டுவிடுகிறோம், மறுமை சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்கள் அப்படி அல்லவே? என்று கூறுவதும் தவறான கூற்றேயாகும்.

நம்பிச்செய்யும் ஒவ்வொரு காரியத்தின் பலனையும் கண்டு கொள்ள வௌ;வேறு கால அவகாசம் தேவைப்படுகின்றது. சிலவற்றின் பலன்கள் சில மாதங்களில் பார்க்கிறோம், சிலவற்றின் பலன்களை சில வருடங்களில் பார்க்க முடிகின்றது. ஆக ஒவ்வொன்றிற்கும் பலனைப் பார்க்க ஒரு காலக்கொடு கண்டிப்பாகத் தேவைப்படுகின்றது, அந்தக் கொடு தீருமுன் பலனைப் பார்க்க முடியாது. ஒரு விவேகி அப்படிப் பார்க்க முற்படவும் மாட்டான், இதுபோல் மறுஉலக வாழ்க்கையின் பலன்களைப் பார்க்க மரணம் காலக்கெடுவாக இருக்கிறது. அந்தக்கெடு தீருமுன், பலன்களைப் பார்க்க முற்படுவது அறிவுடைமையா? என்று இப்போது சிந்தித்துப் பாருங்கள்.

தாயின் கர்ப்பப் பையில் இருக்கும் போதுதான் குழந்தையின் கைகள், கால்கள், கண்கள் இன்னும் அனைத்து உறுப்புகளும் உருவாகின்றன. அவற்றின் பலன்களைத் தாயின் கர்ப்பப்பைலேயே குழந்தை அறிய முற்பட்டால், அது முடிகிற காரியமா? தாயின் கர்ப்பப் பை என்ற இருள் உலகிலிருந்து, இந்த உலகிற்கு வந்த பின்னரே அவற்றின் பலன்களைக் குழந்தை காண்கிறது.

நொண்டியாகவோ, குருடனாவோ குழந்தை பிறந்தால், இந்த உலகில் வாழும் காலமெல்லாம் நொண்டியாக் குருடாக வாழ்ந்து கஷ்டங்களை அனுபவிக்கிறது. 10 மாதத் தயாரிப்பு, உதாரணமாக 50 வருடங்கள் வாழ்ந்தால் அதாவது 600 மாதங்களின் வாழ்வைப் பாதிக்கிறது. இதை எந்த நாஸ்திக நண்பரும் மறுக்க மாட்டார் என்பதில் சந்தேகம் இருக்க முடியாது.

இதே அடிப்படையில் தாயின் கர்ப்பப் பையில் 10 மாதங்களில் தயாராகும் உடல், இவ்வுலகில் வந்து அதைவிட பல மடங்கு அதிகமான காலம் கர்ப்பப் பையில் தயாரானதற்கு ஒப்ப, நலன்களையோ, கெடுதிகளையோ அனுபவிப்பது போல், இவ்வுலகில் தயாராகும் ஆன்மா மறு உலகில் போய் நலன்கனையோ, கெடுதிகளையோ அனுபவிக்கும் என்பதையும் குழந்தை இவ்வுலகிற்கு வந்த பின்னரே, உடல் உறுப்புகளின் பலன்களைப் பார்க்கிறது. கர்ப்பபையில் பார்க்க முடியவில்லை என்பது போல், மறுஉலகின் லாப நஷ்டங்களை அங்கு போன பின்னரே அறிந்து கொள்ள முடியும். இவ்வுலகில் அறிந்து கொள்ள முடியாது என்பதையும், உடலின் உறுப்புகள் கர்ப்பப் பையில் தயாரானது போல், ஆன்மா இவ்வுலகிலேயே தயாராகியே ஆகவேண்டும் என்பதையும் சிந்திப்பவர்கள் எளிதில் அறிந்து கொள்ளமுடியும்.

அடுத்து நாஸ்திக நண்பர்களுக்கு இருக்கும், இன்னொரு பெரிய சந்தேகம். ‘அப்படி இறைவன் ஒருவன் இருந்தால், உலகில் நடைபெறும் அக்கிரமங்களை எல்லாம் எப்படிப் பார்த்துச் சகித்துக் கொண்டிருக்கிறான்? உடனடியாகத் தவறு செய்கிறவர்களை இறைவன் தண்டித்தால், இப்படிப்பட்ட தவறுகள் இடம் பெறாதல்லவா? உலகில் ஒரு சுமூகமான சூழ்நிலை இருக்குமல்லவா? உலகில் தவறுகள் மலிந்து காணப்படுவதால், அப்படி ஒரு இறைவன் இருக்க முடியாது‘ என்பதாகும். இதைப்பற்றி அடுத்து விரிவாகப் பார்ப்போம்.

இறைவன் ஒருவன் இருப்பானேயாகில், இந்த உலகில் நடக்கிற பஞ்சமா பாதகங்களை எவ்வாறு சகித்துக் கொண்டிருக்கிறான்? எந்தவொரு நல்ல உள்ளமும் தீமைகள் நடக்கக் கண்டால் அதைத் தடுத்து நிறுத்த முற்படும் போது, இறைவன் எப்படி கண்டுங்காணாதது போல் இருக்க முடியும்? அப்படியொரு இறைவன் இருக்க முடியாது, என்பது நாஸ்திக நண்பர்களுக்கு இருக்க கூடிய பெரிய சந்தேகம், ஏன் இது அவர்களின் வாதமுங்கூட.

நாஸ்திக உள்ளங்களில் இந்த எண்ணம் மேலோங்கி இருப்பதற்குக் காரணம், அவர்கள் சிந்தனைகள் அனைத்தும் இந்த உலகைப் பற்றி மட்டும் அமைந்து இருப்பதேயாகும். அவர்களுக்கு இந்த உலகம் மிகப் பெரிய ஒன்றாகவும், அதில் இடம்பெறும் சம்பவங்கள் மிகவும் பாரதூரமானவையாகவும் தெரிகின்றன. மனித இயல்பும் அதுவே, ஒன்றைப் பற்றிய தாழ்ந்த எண்ணம் எப்போழுது மனித உள்ளத்தில் ஏற்படுமென்றால், அதைவிட உயர்ந்த ஒன்றை அறியும் போதுதான்.

ஒரு உதாரணம்: கரும்பலகையில் சுமாரான ஒரு பெரிய கோடு வரையப்பட்டிருக்கிறது, அந்த ஒரு கோட்டை மட்டும் பார்க்கும் போது நம் கண்களுக்கு அது பெரிதாகத் தெரிகிறது. ஆனால் அந்தக் கோட்டுக்குப் பக்கத்தில், அதைவிட இரு மடங்கு பெரிதான இன்னொரு கோட்டை வரைந்துவிடுமோமானால், முன்பு நம் கண்களுக்குப் பெரிதாகத் தெரிந்த அந்தக்கோடு, சிறியதொரு கோடாக ஆகிவிடுகிறது. சுருக்கமாக ஒன்றோடு ஒன்றை ஒப்பு நோக்கி பார்க்கும்போதுதான், சிறியதும் பெரியதும், அவசியமானதும் சாதாரணமானதும் நமக்கு எளிதில் புரிகிறது.  

ஒன்றை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு, அதைப்பற்றி மட்டுமே ஒருவன் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தால், அவனுக்கு அந்த ஒன்று மட்டுமே பெரிதாகவும், பிரமானதாகவும் தெரியும். இதில் ஆச்சிரியப்படுவதற்கு ஒன்றுமில்லை, ஆகவே நாஸ்திக நண்பர்கள், இந்த உலகம் ஒன்றை மட்டுமே நம்பி, அதைப்பற்றி மட்டுமே சிந்தித்துக்கொண்டு இருப்பதால், அதுவே வாழ்க்கையின் அனைத்து லட்சியமும் என்று எண்ணுகிறார்கள். இதில் ஆச்சரியப்படுவதற்கு ஒன்றுமில்லை.

மரணத்திற்குப் பின்னால் உள்ள வாழ்க்கை – மறு உலகம் பற்றிய நம்பிக்கை அவர்களுக்கு இல்லை. அதன் காரணமாக மனித இயல்பின்படி, அவர்களின் சிந்தனை அவ்வாறே அமைந்திருக்கும். உலகக் காரியம் ஒவ்வொன்றும் மிகவும் பாரதூரமானதாகவும், அவற்றில் சில நியாமற்றதாகவும் அவர்களுக்குத் தோன்றும்.

வயிற்றில் ஒரு பெரிய கட்டி, அதை அறுவை சிகிச்சை செய்து குணப்படுத்த வைத்தியர் முற்படுகிறார். வயிற்றைக் கீறியே கட்டியை அகற்றி, குணப்படுத்த வேண்டும் என்பது வைத்தியருக்கும், விஷயம் அறிந்தவர்களுக்கும் நியாம் என்று படுகிறது. விஷயம் அறியாதோருக்கு, வயிற்றைக் கீறும் செயல் மிக்பெரும் கொடுமையாகத் தோன்றும். காரணம் முன்னவர்கள் பின் விளைவை விளங்கியிருக்கிறார்கள். பின்னவர்கள் பின் விளைவை விளங்கிடாதவர்களாக – அறியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள். இப்படி நிறைய உதாரணங்கள் உண்டு. மேற்காட்டிய உதாரணத்தில் பின்னவர்களாக நாஸ்திக நண்பர்கள் இருப்பதால், உலகில் நடைபெறும் பல சம்பவங்கள் நியாய மற்றவைகளாக அவர்களுக்குத் தோன்றுகின்றன.

மரணத்திற்குப் பின்னுள்ள மறுவுலக வாழ்க்கையைப் பற்றி வேண்டுமானால், நாஸ்திகர்கள் நன்கு விளங்கிக் கொண்டபின் சிந்தித்துக் கொள்ளட்டும். இப்போது இங்கே அவர்களும் மறுக்க முடியாத சில மாபெரும் உண்மைகளை, அவர்களின் ஆழ்ந்த சிந்தனைக்கு விருந்தாகத் தருகிறோம்.